آیا رابطه ی من با همسرم رضایت بخش است؟

زوج درمانی از یک زاویه درمان یک سیستم معیوب است. یک سیستم از اجزاء متفاوتی تشکیل شده است. هر جز علاوه بر رسالت فردی، با همکاری سایر اجزاء خروجی یک سیستم را شکل می دهند. اگر خانواده را یک سیستم در نظر بگیریم رابطه بین دو همسر اصلی ترین زیر مجموعه این سیستم را تشکیل می دهد، که بیشترین تاثیر را رو ی افراد و روابط آن خانواده دارد. رابطه ی خوب زوجین علاوه بر تامین آرامش و امنیت عاطفی فرزندان بستری مناسب برای شکوفا شدن استعداد و خلاقیت آن ها فراهم می کند.

برای درک موفقیت رابطه ی زوج می توان چهار عامل زیر را بررسی کرد :

1. نزدیکی جنسی: ویژگی این متغیر به راحتی در رابطه ی جنسی و میزان نزدیکی قابل قبول برای هردو زوج مشخص می شود .
2. نزدیکی جسمی و غیر کلامی: این متغیر گرفتن و دادن مهر و عاطفه را در تعاملات غیر کلامی مانند آسودگی در آغوش گرفتن ، مشخص می کند؛ این نیاز و توانایی قبول و تحمل آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اغلب لازم است به زوج کمک کنیم تا درباره ی میزان نزدیکی جسمی به توافق برسند.
3. نزدیکی عاطفی: این متغیر با توانایی همدلی با احساسات و تجارب زوج ارتباط دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است . وقتی همدردری کاهش می یابد یا فرد دیگر بسیار خود را کنار می کشد می تواند زمینه ی استرس بین زن و شوهر را فراهم آورد .
4. نزدیکی عملی: این واژه ی بالینی برای جنبه هایی از رابطه مورد استفاده قرار میگیرد  که با زندگی روزانه زوج مرتبط است و شامل مشارکت در انجام وظایف، اطلاع از محل و فعالیت زوج دیگ، و نقشه کشیدن و سازمان دادن زندگی مشترک باهم یا به تنهایی به وسیله  حمایت از فعالیت های یکدیگر است.